Osmanlı Devleti'nin tarihî sembollerinden biri olan Osmanlı marşları, kültürel ve askerî mirasın önemli bir parçasıdır. Osmanlı marşları, otağ (ordu çadırı), sancak (bayrak) ve mehter (askerî bando) gibi unsurlarla birlikte Osmanlı askerî sisteminin vazgeçilmez unsurları arasında yer alır. Bu marşlar, yüzyıllar boyunca Osmanlı ordusunun moral ve motivasyon kaynağı olmuştur. Günümüzde bile bu marşları dinlediğimizde içimizde bir coşku ve gurur duygusu belirir.

Osmanlı marşları, sadece askerî müzik olarak değil, aynı zamanda birer kültürel miras olarak da büyük bir öneme sahiptir. Fatih Sultan Mehmet'in İstanbul'u fethettiği sabah, topçularının yanı başında durarak askerlerine moral vermesi ve ulemanın hep bir ağızdan tekbir getirmesi, mehter takımının çaldığı marşlarla birleştiğinde, Osmanlı ordusunun savaş meydanındaki ruh halini anlamak mümkündür. Bu marşlar, sadece askerlerin değil, tüm halkın da moralini yüksek tutmak için çalınırdı.

Mehter takımı, Osmanlı ordusuyla beraber savaş meydanında bulunur ve askerlerin moralini yüksek tutardı. İstanbul'un fethi sırasında Fatih Sultan Mehmet, İstanbul surlarının önüne geldiğinde 300 kişilik mehter takımı ile 100 zurna, 70 davul hiç durmaksızın çalıyordu. Bu sesler, askerlerin kalp ve ruhlarını coşkulandırıp, onları heyecana getirirdi. Okmeydanı'ndaki ikinci mehter takımı da Haliç surlarına hücum eden kıtaların harp şevkini artırıyordu. Bu marşlar, zaferlerin kutlandığı anlarda da çalınır ve zafer coşkusunu pekiştirirdi.

Osmanlı marşları, sadece birer müzik eserleri olarak değil, aynı zamanda birer kahramanlık ve zafer sembolü olarak da büyük bir öneme sahiptir. Bu marşlar, Osmanlı Devleti'nin askerî ve kültürel mirasını yansıtarak, tarihî olayları ve zaferleri günümüze taşımaktadır. Osmanlı marşları, tarihî değerleri ve anlamlarıyla her zaman hatırlanacak ve nesilden nesile aktarılacak önemli bir mirastır.