Osmanlı Alfabesi, Eski Türkçe olarak da bilinmektedir. 13 ve 20. Yüzyıllar arasında Osmanlı Devleti'nin hüküm sürmüş olduğu bütün topraklarda kullanılmıştır. Kullanılan Osmanlı Alfabesi, Farsça ve Arapçadan etkilenerek ortaya çıkarılmış olan bir alfabe olmaktadır. 316 harften oluşan bir alfabe olmaktadır. Osmanlı Türkçesinde yazı yazmak istenildiği zaman, sağdan sola doğru yazılır ve sağdan sola doğru okunmaktadır.
Osmanlı Alfabesi 3 ayrı kronolojik şeklinde sınıflandırılmıştır.- Eski Osmanlıca, adı verilen 11. Yüzyılda 15. Yüzyıla kadar var olan zaman içinde kullanıla Alfabedir.
- Klasik Osmanlıca, adı verilen Alfabe ise 16. Yüzyıldan 19. Yüzyılın son çeyreğine kadar var olan süreyi kapsamaktadır.
- Yeni Osmanlıca,19. Yüzyılın son çeyreğinden 20. Yüzyıla kadar var olan süreyi kapsamaktadır.
Eski Osmanlıca: Daha önceleri Osmanlı Devleti'nde, Uygur alfabesi kullanılmaktaydı. Fakat İslamiyet'in kabulünden sonra, Osmanlı Alfabesinde de değişiklik olup, Arapça kelimelerden esinlenilmiştir.
Klasik Osmanlıca: Arapça ve Farsça kullanılarak oluşan Osmanlı Alfabesi okuma ve yazma olarak daha kolay bir hale getirilmek hedeflendiği için ve İslamiyet'i seçilmesinden kaynaklı olarak daha kolay iletişim kurulması için var olmaktadır.
Yeni Osmanlıca: Osmanlı Devleti bu süre zarfında Matbaanın kurulması ve batıya açılma isteği yüzünden birtakım değişikliklere girmiştir.
Osmanlı Alfabesinin daha kolay anlaşılabilmesi ve okuma yazma sayısının artması nedeniyle
Osmanlı Alfabesinde değişiklik gösterilmiştir. Dil bilgisi kuralları ve imla kuralları ilk kez bu dönemde kullanılmıştır.
Bu alfabede oluşan bazı harfler kendisinden sonraki harfler ile birleşecek ve birlikte okunacaktır. Osmanlı Alfabesinde herhangi bir küçük ya da büyük harf bulunmamaktadır.
1928 yılında yapılan Harf Devrimi ile Latin Alfabeye geçimi ile Osmanlı Alfabesi artık kullanılmamaya başlamıştır. Osmanlı Devleti yıkıldıktan sonra bile Osmanlı Türkçesi bilinmesi, edebiyatçılar ya da tarihçiler tarafından bilinmesi zorunlu hale getirilmiştir.
